Nieuws

Vlaams parlementslid Lydia Peeters wordt Vlaams minister

30 november 2018

Vlaams parlementslid Lydia Peeters uit Limburg volgt straks Bart Tommelein op als minister in de Vlaamse regering. Dat bevestigen meerdere liberale bronnen aan De Standaard. Open VLD stelt haar straks officieel voor als minister.

Met de Maaslandse kiest Open VLD voor een vrouw - dat was de partij haast aan zichzelf verplicht - die gekend staat als ‘stille, hardwerkende backbencher’. Bovenal mikt voorzitster Rutten op 2019: Limburg was één van de twee provincies waar nog een sterke lijsttrekster ontbrak.

 

Tot enkele dagen geleden zag het ernaar uit dat Lydia Peeters op 1 januari aan haar vierde ambtstermijn als burgemeester van Dilsen-Stokkem zou beginnen, maar intussen wacht haar een grotere uitdaging: out of the blue wordt de Limburgse de nieuwe minister in de Vlaamse regering-Bourgeois en verkast ze van het Maasland naar het Martelarenplein. Ze vervangt er Bart Tommelein, die toch als ‘kapitein’ zijn Oostendse schip te water wil laten varen van in het begin.

 

Dat ze, na jaren trouwe dienst, vlak voor haar 50ste verjaardag een ministerspost krijgt is voor de ‘stille, hardwerkende backbencher’ Lydia Peeters een mooie beloning. In het Vlaams parlement profileerde ze zich op dossiers als ruimtelijke ordening en deinsde ze er niet voor terug om soms lastige vragen te stellen aan bevoegd minister Joke Schauvliege (CD&V). Zo toonde ze zich erg kritisch voor de zogenaamde ‘betonstop’. In haar eigen gemeente is ze razend populair: ze haalde met haar liberale lijst net geen 35 procent en won nog een zetel bij. Zelf rijfde ze 2.587 voorkeurstemmen binnen.

 

Peeters wordt geen viceminister-president, het is huidig minister van Cultuur en Media Sven Gatz - momenteel in China - die doorschuift naar de kern. De Maaslandse debutante mag nog enkele maanden als vakminister meedraaien.

 

 

Geografie en geslacht

 

Net als de N-VA maakt Open VLD van het momentum gebruik om haar pionnen te positioneren voor de verkiezingen van mei 2019 (of vroeger, als de regering zou vallen). In enkele provincies ontbrak nog een sterke lijsttrekker, of liever: lijsttrekster, en Limburg was daar één van. Voor het federale niveau is Kamerfractieleider Patrick Dewael een certitude. De Vlaamse lijst werd in 2014 getrokken door ex-minister Marino Keulen, maar inmiddels was het de liberalen beginnen dagen dat ze dringend een paar vrouwen op het schild moesten hijsen.

 

Niet alleen voorzitster Gwendolyn Rutten, ook federaal vicepremier Alexander De Croo hadden van pariteit al een punt gemaakt: de partij wil evenveel vrouwen als mannen in de regering, en zichtbaar meer vrouwelijke lijsttrekkers naar voren schuiven volgend jaar. In 2014 waren het nog zeven mannen en drie vrouwen, vandaag zitten in Antwerpen twee mannen klaar (Philippe De Backer en Bart Somers), in Oost- en West-Vlaanderen ook al een man (Alexander De Croo en Vincent Van Quickenborne) en in Limburg zoals gezegd Dewael. Vlaams-Brabant ‘compenseert’ een deel dankzij Maggie De Block en Rutten zelf, maar de Vlaamse lijsten moesten ook elders nog wat vrouwelijker kleuren.

 

Voor Oost-Vlaanderen wordt Carina Van Cauter getipt, die zich terugtrok als kandidaat-gouverneur na een ontluisterend schouwspel, maar haar probleem is dat ze uit dezelfde regio komt als De Croo, namelijk Aalst-Oudenaarde. Ook voor de West-Vlaamse lijst voor de Vlaamse verkiezingen wordt wellicht een vrouw naar voren geschoven - daar lijkt de Brugse Mercedes Van Volcem een kans te maken.

 

 

Politiek nest

 

Politiek werd Lydia Peeters met de paplepel ingegeven. Vader Lambert Peeters had altijd een christendemocratisch etiket - in de jaren 80 was hij trouwens ook even burgemeester van Dilsen-Stokkem - maar hij maakte in de herfst van zijn carrière de overstap naar de liberalen.

 

Zijn dochter, een advocate van opleiding, was 31 toen ze vanuit het niets burgemeester van de mooie grensgemeente werd, ze was meteen ook de eerste zwangere burgemeester van Vlaanderen. ‘Ik kreeg best met was vooroordelen te maken’, zei ze daar wel eens over. ‘Maar ik heb die stuk voor stuk in de kiem kunnen smoren.’

Bronnen
  • De Standaard